ویتگنشتاین منطق گرای قرن بیستم در کتاب «رساله منطقی فلسفی و یا تراکتایوس» وقتی به توصیف « است، هست و می باشد» می رسد، مثال زیر را می آورد:

سبز، سبز است.

او می گوید اینها تفاوت عمده ای با هم ندارند، چون اولی اسم خاص است و دومی صفت.

راستش این موضوع در زبان فارسی صحت ندارد. چون در زبان انگلیسی انسانهایی بنام « سبز» وجود دارند، مثل « Robert Green , » که یک نویسنده انگلیسی است. اما در فارسی آقای سبز و خانم سبز نداریم.یعنی موضوعات زبانی از یک زبان به زبان دیگر و از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر فرق می کند.

به همین دلیل خلاف آنچه که ویتگنشتاین رجزش را می خواند رساله او پایان فلسفه نیست.

+ نوشته شده در  دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ساعت 19:4  توسط سيد مصطفي محمدزاده   |