لی‌لی (یا لی‌لی بازی) یکی از بازی‌های قدیمی و محبوب کودکان در سیان جرقویه و بسیاری از روستاهای دیگر است. این بازی معمولاً در فضای باز و روی زمینی صاف انجام می‌شود و نیازمند ترسیم یک شکل خاص روی زمین است. لی‌لی بازی در سیان جرقویه به دلیل سادگی و نیاز به حداقل ابزار (فقط یک تکه گچ یا سنگ برای رسم شکل و یک سنگ کوچک برای پرتاب) بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه به طور کامل این بازی را توضیح می‌دهم:

وسایل مورد نیاز:

1. یک تکه گچ یا سنگ برای رسم شکل لی‌لی روی زمین در بعضی مواقع با جسم سخت روی رمین خط کشیده می شد.

2. یک سنگ کوچک و صاف (یا هر شیء مشابه) یا کاکاچی که به راحتی قابل پرتاب باشد.

مراحل آماده‌سازی بازی:

1. رسم شکل لی‌لی:

   • روی زمین یک شکل مستطیل یا مربع بزرگ رسم می‌کنند که به چندین خانه تقسیم شده است. معمولاً این شکل شامل ۸ تا ۱۰ خانه است که به صورت ستونی یا دایره‌ای کنار هم قرار می‌گیرند.

   • خانه‌ها به ترتیب شماره‌گذاری می‌شوند (از ۱ تا ۸ یا بیشتر).

   • در برخی مناطق، خانه‌ها به شکل دایره‌ای یا مارپیچی نیز رسم می‌شوند.

2. تعیین ترتیب بازی:

   • بازیکنان به نوبت سنگ خود را به سمت خانه‌ها پرتاب می‌کنند. هر کس که سنگش در خانه شماره ۱ بیفتد، بازی را شروع می‌کند.

قوانین و نحوه انجام بازی:

1. شروع بازی:

   • بازیکن سنگ خود را به خانه شماره ۱ پرتاب می‌کند. اگر سنگ به درستی در خانه مورد نظر بیفتد، بازی ادامه می‌یابد. اگر سنگ خارج از خانه یا روی خط بیفتد، نوبت به بازیکن بعدی می‌رسد.

2. حرکت در خانه‌ها:

   • بازیکن باید روی یک پا (معمولاً پای راست) به داخل خانه‌ها بپرد. خانه‌هایی که دو عدد کنار هم دارند (مثلاً ۴ و ۵) به صورت دو پا (هر پا در یک خانه) طی می‌شوند.

   • بازیکن باید از خانه‌هایی که سنگ در آنها افتاده است، عبور کند و به خانه‌های بعدی برود.

3. برداشتن سنگ:

   • وقتی بازیکن به خانه‌ای می‌رسد که سنگ در آن قرار دارد، باید سنگ را بردارد و به نقطه شروع بازگردد. در این مرحله، بازیکن باید تعادل خود را حفظ کند و روی یک پا بماند.

4. تکمیل مرحله:

   • پس از برداشتن سنگ، بازیکن باید به خانه‌های قبلی بازگردد و به نقطه شروع برسد. اگر در این مسیر تعادل خود را از دست بدهد یا پای دیگرش به زمین برخورد کند، نوبت به بازیکن بعدی می‌رسد.

5. ادامه بازی:

   • اگر بازیکن مرحله اول را با موفقیت پشت سر بگذارد، نوبت به خانه شماره ۲ می‌رسد و همین روند تکرار می‌شود. بازیکنان باید به ترتیب سنگ خود را به خانه‌های بعدی پرتاب کنند و مراحل را تکمیل کنند.

6. پایان بازی:

   • بازیکنی که زودتر تمام خانه‌ها را به ترتیب کامل کند، برنده بازی است.

قوانین اضافی:

• اگر سنگ بازیکن روی خط بیفتد یا خارج از خانه مورد نظر قرار گیرد، نوبت به بازیکن بعدی می‌رسد.

• بازیکن نباید هنگام پریدن، پای خود را روی خطوط خانه‌ها بگذارد یا تعادل خود را از دست بدهد.

• در برخی مناطق، خانه آخر (معمولاً شماره ۸ یا ۱۰) به عنوان "خانه استراحت" در نظر گرفته می‌شود و بازیکن می‌تواند در آنجا هر دو پا را روی زمین بگذارد.

مهارت‌های مورد نیاز:

• تعادل: بازیکن باید بتواند روی یک پا بپرد و تعادل خود را حفظ کند.

• دقت: پرتاب سنگ به خانه‌های مورد نظر نیازمند دقت و تمرکز است.

• هماهنگی: هماهنگی بین حرکات پا و دست برای برداشتن سنگ و پریدن ضروری است.

فواید بازی لی‌لی:

• تقویت تعادل و هماهنگی حرکتی.

• افزایش تمرکز و دقت.

• ایجاد روحیه رقابت سالم و شادی در بین کودکان.

• نیاز به حداقل امکانات و امکان انجام آن در هر فضای باز.

لی‌لی بازی یکی از بازی‌های ساده اما جذاب است که سال‌هاست در بین کودکان و حتی بزرگسالان روستای سیان جرقویه محبوبیت دارد و به عنوان بخشی از فرهنگ بازی‌های محلی جرقویه شناخته می‌شود.

کوهک نامی است که به روستا یا مزرعه ای در کنار سیان در منطقه جرقویه استان اصفهان اطلاق می‌شود. این نام از ترکیب دو واژه به وجود آمده است:

1. کوه: به معنای "کوه" یا "بلندی" است و به ویژگی‌های طبیعی منطقه اشاره دارد، زیرا معمولاً در مناطق کوهستانی یا نزدیک کوه‌ها واقع می‌شود.

2. ک: پسوند "ک" در زبان فارسی معمولاً به معنای "کوچک" یا "مکانی" است و می‌تواند به شکل کوچک یا زیرمجموعه‌ای از چیزی اشاره کند.

بنابراین، کوهک به معنای "مکان کوچک در کنار کوه" یا "محل کوهستانی" یا کنار تپه (تله کووک) است و نشان دهنده موقعیت جغرافیایی روستا در نزدیکی کوه‌های کوچک و طبیعت بکر منطقه است.

«مزرعه کوهک» ترکیبی از دو کلمه‌ی «مزرعه» و «کوهک» است.

• مزرعه به معنای زمین کشاورزی یا باغی است که برای کشت محصولات یا پرورش دام استفاده می‌شود.

• کوهک شکل کوچک‌شده‌ی «کوه» است و به معنای تپه یا کوه کوچک(تله کووک) است.

بنابراین، «مزرعه کوهک» می‌تواند به معنای مزرعه‌ای باشد که در نزدیکی یک تپه یا کوه کوچک(تله کوهک) قرار دارد یا در منطقه‌ای نزدیک کوه (کوه چهل دختر) واقع شده است. این نام ممکن است به یک منطقه یا مکان خاص اشاره داشته باشد، اما بدون اطلاعات بیشتر، تعیین دقیق معنا دشوار است. این نام مربوط به یک مکان خاص است، ممکن است به ویژگی‌های جغرافیایی آن منطقه اشاره کند که همان نزدیک تپه نزدیک روستای سیان (تله کووک) است.
تله در زبان محلی یعنی تپه و کوهک در زبان محلی کووک گفته می شود.

روستای سیان در منطقه جرقویه (از توابع استان اصفهان) واقع شده است. جرقویه منطقه‌ای تاریخی و فرهنگی است که روستاهای متعددی را در خود جای داده است. درباره معنی و وجه تسمیه روستای سیان جرقویه، اطلاعات دقیق و مستندی در دسترس نیست، اما می‌توان بر اساس ویژگی‌های جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی منطقه، چند احتمال مطرح کرد:

۱. ریشه در زبان‌های محلی

• ممکن است نام "سیان" از ترکیب کلمات یا اصطلاحات محلی گرفته شده باشد. در برخی گویش‌های محلی، "سی" به معنای "سایه" یا "خنکی" است و ممکن است به آب‌وهوای خنک و سایه‌دار منطقه اشاره کند.

• همچنین ممکن است بخشی از نام روستا از واژه‌های قدیمی فارسی یا ولاتی گرفته شده باشد که امروزه معنای آن به‌طور دقیق مشخص نیست.

۲. ارتباط با طبیعت

• با توجه به اینکه منطقه جرقویه دارای آب‌وهوای گرم و خشک است، ممکن است نام "سیان" به چشمه‌ها، قنات‌ها یا منابع آبی موجود در روستا اشاره داشته باشد.

• همچنین ممکن است این نام به رنگ آبی (سیان) یا ویژگی‌های طبیعی منطقه مرتبط باشد.

۳. تاریخ و فرهنگ

• ممکن است نام روستا از یک شخصیت تاریخی، قبیله یا رویداد خاص گرفته شده باشد. در گذشته، نام بسیاری از روستاها از نام بزرگان، قبایل یا رویدادهای مهم منطقه انتخاب می‌شد.

• همچنین ممکن است نام روستا تغییر یافته یا از زبان‌های قدیمی به‌مرور زمان به شکل امروزی درآمده باشد.

۴. وجه تسمیه بر اساس اسناد تاریخی

برای یافتن اطلاعات دقیق‌تر، می‌توانید به منابع زیر مراجعه کنید:

• اسناد تاریخی محلی: کتاب‌ها یا نوشته‌های مربوط به تاریخ منطقه جرقویه از وبلاگ سیدمصطفی محمدزاده یا کتاب جرقویه نگینی در کویر از آقای علی شفیعی استفاده نمایید

• سازمان میراث فرهنگی: ممکن است تحقیقاتی درباره ریشه نام روستاها انجام شده باشد.

• افراد بومی و قدیمی‌های روستا: آن‌ها ممکن است اطلاعات شفاهی درباره تاریخ و نام روستا داشته باشند.

روستای سیان یا سییان از توابع بخش جرقویه علیا در شهرستان اصفهان، استان اصفهان، ایران است. این روستا در منطقه‌ای کویری و خشک قرار دارد و از جمله روستاهای تاریخی و قدیمی منطقه محسوب می‌شود. در ادامه برخی اطلاعات کلی درباره این روستا ارائه می‌شود:

موقعیت جغرافیایی:

• استان: اصفهان

• شهرستان: اصفهان

• بخش: جرقویه علیا

• مختصات جغرافیایی: در منطقه‌ای کویری و در فاصله‌ای نسبتاً دور از مرکز شهر اصفهان (حدود 65 کیلومتر) قرار دارد.

جمعیت:

• بر اساس سرشماری‌های اخیر، جمعیت روستای سیان نسبتاً کم است و مانند بسیاری از روستاهای دیگر، ممکن است با مهاجرت به شهرها مواجه باشد.

اقتصاد:

• اقتصاد روستای سیان عمدتاً مبتنی بر کشاورزی و دامداری است. به دلیل شرایط آب‌وهوایی خشک و کم‌باران، کشاورزی در این منطقه محدود به محصولات مقاوم به خشکی مانند گندم، جو و برخی محصولات باغی است.

• برخی از اهالی نیز به‌دلیل نزدیکی به مناطق کویری، به فعالیت‌هایی مانند چارپاداری یا تولید محصولات محلی مشغول هستند.

فرهنگ و آداب و رسوم:

• مردم روستای سیان همچون سایر مناطق جرقویه، دارای فرهنگ و آداب و رسوم خاص خود هستند. مراسم محلی، جشن‌ها و اعیاد مذهبی با شکوه خاصی برگزار می‌شود.

• گویش مردم این منطقه ترکیبی از فارسی و لهجه‌های محلی اصفهان (ولایتی یا ولاتی)است.

جاذبه‌های طبیعی و تاریخی:

• به دلیل قرارگیری در منطقه کویری و داشتن معدن نمک و جنگل محلی درختان طاق و آتری پلکس ، روستای سیان دارای مناظر طبیعی زیبا و بکر است که می‌تواند برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی جذاب باشد.

• احتمالاً بناهای تاریخی یا آثار قدیمی (قلعه و آسیاب قدیمی و...) در این روستا وجود دارد که نشان‌دهنده قدمت و پیشینه تاریخی آن است.

دسترسی:

• دسترسی به روستای سیان معمولاً از طریق جاده‌های فرعی و روستایی امکان‌پذیر است. فاصله آن از مرکز شهر اصفهان نسبتاً زیاد (60 الی 70 کیلومتر) است و نیاز به خودروی شخصی یا وسایل نقلیه محلی دارد.

چالش‌ها:

• کمبود آب و خشکسالی از مهم‌ترین مشکلات این روستا و سایر روستاهای منطقه جرقویه است.

• مهاجرت جوانان به شهرها نیز از جمله چالش‌های اجتماعی این روستا محسوب می‌شود.

اگر نیاز به اطلاعات دقیق‌تر دارید، می‌توانید از طریق مراجع محلی(شورا مخصوصا جناب تقی زاده) یا سازمان‌های مرتبط با امور روستایی در استان اصفهان پیگیری کنید.

روستای آذرخواران در منطقه‌ی جرقویه (از توابع استان اصفهان) قرار دارد. برای بررسی وجه تسمیه این روستا، باید به ریشه‌های تاریخی، فرهنگی و جغرافیایی منطقه توجه کرد. در اینجا چند احتمال مطرح می‌شود:

۱. ریشه‌های تاریخی و فرهنگی:

• آذر: در فرهنگ ایران باستان، «آذر» به معنای آتش است و نماد پاکی و تقدس در آیین زرتشت محسوب می‌شود. ممکن است این منطقه در گذشته با آیین‌های مرتبط با آتش (مانند آتشکده‌ها) ارتباط داشته باشد.

• خواران: این بخش از نام ممکن است به معنای «ساکنان» یا «مردم منطقه» باشد. همچنین، «خوار» در برخی موارد به معنای «فروتن» یا «زیردست» نیز به کار می‌رود.

ترکیب «آذرخواران» می‌تواند به معنای «مردمی که به آتش احترام می‌گذارند» یا «ساکنان منطقه‌ای که با آتش پیوند دارند» باشد. این نام ممکن است نشان‌دهنده‌ی وجود یک آتشکده یا مراسم مذهبی مرتبط با آتش در گذشته باشد.

۲. جغرافیا و طبیعت منطقه:

• ممکن است این نام به ویژگی‌های طبیعی منطقه اشاره داشته باشد. برای مثال، اگر در گذشته این منطقه دارای چشمه‌های گرم یا فعالیت‌های آتشفشانی کوچک بوده، نام «آذرخواران» به این ویژگی‌ها مرتبط باشد.

• همچنین، ممکن است این نام به دلیل وجود تپه‌ها یا کوه‌هایی که در گذشته محل روشن کردن آتش (برای علامت‌دهی یا مراسم) بوده، انتخاب شده باشد.

۳. ریشه‌های زبانی:

• در برخی موارد، نام‌های قدیمی روستاها تغییر شکل داده‌اند و ممکن است «آذرخواران» شکل تغییر یافته‌ی یک نام قدیمی‌تر باشد که به مرور زمان به این صورت درآمده است.

۴. ارتباط با تاریخ اسلام:

• پس از ورود اسلام به ایران، برخی نام‌های قدیمی با حفظ ریشه‌های خود باقی ماندند. ممکن است این نام از دوره‌ی پیش از اسلام به جا مانده باشد و پس از اسلام نیز حفظ شده است.

نتیجه‌گیری:

وجه تسمیه روستای آذرخواران به احتمال زیاد به فرهنگ و آیین‌های مرتبط با آتش در گذشته برمی‌گردد. این نام ممکن است نشان‌دهنده‌ی وجود یک آتشکده یا مراسم مذهبی در این منطقه باشد. برای اطلاعات دقیق‌تر، بررسی اسناد تاریخی محلی یا تحقیقات میدانی در منطقه ضروری است.

اگر اطلاعات بیشتری درباره‌ی تاریخ یا جغرافیای این روستا دارید، می‌تواند به روشن‌تر شدن موضوع کمک کند.

نوشیدن کدام نوع چای سالم‌تر است؟

در یک روز سرد زمستانی، هیچ چیز آرامش‌بخش‌تر از خزیدن زیر پتوی گرم با یک فنجان چای داغ نیست. چای پس از آب، دومین نوشیدنی محبوب جهان است و برای تقویت سلامت قلب و استخوان مزیت‌های فراوانی دارد. از چای سیاه و سبز گرفته تا دمنوش نعنا و بابونه‌، هر نوشیدنی طعم منحصربه‌فرد و فواید خاص خود را دارد که یاهولایف در گزارشی به آن‌ها پرداخته است.

نوشیدن چای چه فایده‌ای برای سلامت دارد؟

چای تنها یک نوشیدنی خوش‌طعم نیست، بلکه حاوی چندین نوع پلی‌فنول است؛ آنتی‌اکسیدان‌های گیاهی شامل کاتچین‌ها، اپی‌کاتچین‌ها و ال‌ــ‌تئانین که برای سلامتی آثار مفیدی دارند.

بیماری قلبی‌ــ تحقیقات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که نوشیدن چای سبز و چای سیاه ممکن است به محافظت در برابر بیماری‌های قلبی‌عروقی کمک کند. با این حال، به نظر می‌رسد در مورد چای سیاه، اثر محافظتی آن اگر بیش از چهار فنجان در روز شود، از بین می‌رود.

دیابت‌ــ نوشیدن چهار فنجان یا بیشتر چای در روز با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع۲ ارتباط دارد. در افراد مبتلا به دیابت نوع۲، نوشیدن چای گیاهی می‌تواند به بهبود کنترل قند خون و چربی خون مانند کلسترول کلسترول بد (ال‌دی‌ال) کمک کند.

سلامت استخوان‌ــ افرادی که چای می‌نوشند، معمولا تراکم استخوان بهتری دارند و در مقایسه با افرادی که چای نمی‌نوشند، کمتر با خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی مواجه می‌شوند.

قدرت شناختی‌ــ مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهد که نوشیدن چای با کاهش خطر اختلالات شناختی مانند آلزایمر و زوال عقل مرتبط است.

بیماری پارکینسون‌ــ به نظر می‌رسد در افرادی که روزانه دو فنجان چای یا بیشتر می‌نوشند، خطر ابتلا به بیماری پارکینسون کمتر است.

چای سیاه به کاهش کلسترول کمک می‌کند

چای سیاه از گیاه کاملیا سیننسیس (Camellia sinensis) می‌آید، اما بر خلاف چای سبز، برگ‌های آن کاملا اکسید می‌شود و به آن رنگ سیاه خاصش را می‌دهد.

کافئین چای سیاه بیشتر از چای سبز است، اما کاتچین‌های موجود در آن، کمترند. مطالعات نشان می‌دهد که نوشیدن چای سیاه به کاهش کلسترول بد افرادی که در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی‌عروقی دارند، کمک می‌کند، در تقویت سلامت استخوان‌ها موثر است و هوشیاری ذهنی را بهبود می‌بخشد. چای سیاه همچنین با کاهش خطر حمله قلبی، بیماری پارکینسون، سرطان‌های دستگاه گوارش و آرتروز مرتبط است، هرچند این اثربخشی ممکن است بسیار اندک باشد.

عرض سلام
علی آباد کچول همان علی آباد کتول است من نمی دانم چرا بعضی افراد به علی آباد کتول ،علی آباد کچول می گویند.به نظر می رسد در مقابل علی آباد بزرگ به کار می رود زیرا کلمه "کچول" به معنای "کوچک" یا "ناچیز" است و بیشتر در زبان محاوره‌ای و غیررسمی فارسی به کار می‌رود. برای تفاوت بین دو روستای علی آباد کچول (کوچک) و علی آباد بزرگ در قدیم به این علی آباد علی آباد کچول گفته شده است بعدها به دلیل معنای دو پهلویی که کچول دارد به علی آباد کتول تغییر نام داده است.
کتول یکی از بخش های شهرستان گلستان است کتول‌ها گروهی از اقوام طبری‌تبار بودند که در بلوک کتول که از نواحی هفتگانه استراباد و شرق طبرستان محسوب می‌شد مسکن داشتند گویش کتولی الان در علی آباد کتول غالب است

این اسم مرکب از سه کلمه علی، آباد و کتول است. علی مخفف امیر الامراء العظام علی محمدخان کتولی سوار کتول و داروغگی طایفه دوجی و کتول بوده و آباد به معنای عمارت است. علی‌آباد کتول قبل از اینکه این نام را به خود بگیرد طبق گفته محققین محلی کمال غریب نامیده می‌شد که قبل از استقرار و اقتدار علی محمد خان کتولی دهی بوده‌است از دهستان کتول که حد فاصل قراء خارکلاته و جنگلده و از املاک وقفی حضرات کمال غریبی‌های گرگان بوده‌است.

کتول به مجموعه آبادیهایی گفته می‌شود که در درون دره و کوه قرار دارند. از این واژه نخستین بار در سال۱۰۷۸ هـ. ق (۳۲۸ سال پیش) در کتاب روضه الصفا یاد شده‌است. هم چنین در زبان پهلوی نیز کلمه کتول از دو واژه کت (KAT) به معنای جا و مکان و اول (UL) به معنی سوی بالا و بلند مشتق شده و کتول به مجموعه آبادی‌هایی گفته می‌شود که در درون دره و شیب واقع شده باشند. این واژه دارای معانی و تعاریف گوناگونی است.

Powered By
  BLOGFA.COM