سياهك سخت جو
اولين بار در سال 1326 توسط اسفندياري از ايران گزارش شد.
علاوه بر جو و چاودار به بعضي از علفهاي هرز گندميان نيز حمله ميكند.
علائم بيماري:خوشه آلوده كوتوله گي پيدا ميكند و تا حدود 7 سانتيمتر از بوته سالم كوتاهتر ميباشد.
يك غشاء نازك سفيد رنگ تليوسپورها را تا مرحله خرمن كوبي ميپوشاند.
عامل بيماري: قارچ
Ustilago hordei عامل بيماري ميباشد و فرق آن با سياهك آشكار جو اين است
كه سطح تليوسپورها در زير ميكروسكوپ صاف به نظر ميرسد.
اين اسپورها به آساني در آب جوانه زده توليد بازيديوم و بازيدسپور ميكند.
زيست شناسي :
تليوسپورها
در موقع خرمن كوبي در سطح خاك و بذر سالم قرار ميگيرند و تا موقع كشت بذر
به حالت استراحت باقي ميمانند، در موقع جوانه زدن بذر جوانهزده توليدي
بازديديسپور مينمايند.
هيفهاي يك هسته اي كه از بازيدسپور حاصل
شدهاند با هم تركيب ميشوند و به داخل گياهچه نفوذ ميكنند و سپس به منطقه
انتهايي آن ميرسند و تاموقع تشكيل خوشه به صورت غير فعال باقي ميمانند.
كنترل:بهترين راه ضد عفوني بذر قبل از كشت با سموم مثل آرازان (ديتيوكارباماتها)و( پنتا كلرونيتروبنزن)(PCNB )
استفاده از كربوكسين(ويتاواكس) و توپسين هم توصيه ميشود.
برچسبها:
زیست شناسی
+ نوشته شده در چهارشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ساعت 16:5 توسط سيد مصطفي محمدزاده
|
